© Archi Analysis All rights reserved

Centrum fizjoterapii pediatrycznej i onkologicznej

2025 I Katowice

współpraca: Aneta Dłużewska

(fizjoterapeutka i architektka krajobrazu)

Idea projektu: Archipelag wysp funkcjonalnych, pomiędzy którymi przenika się społeczność użytkowników Centrum Fizjoterapii wraz ze światem roślinnym, stającym się częścią kompleksu - lokalnym terapeutą z doliny potoku Ślepiotka. Autentyczna architektura o lokalnych korzeniach oraz kojących obłych formach porośniętych lokalną roślinnością. Cegła pozyskiwana z lokalnych rozbiórek.

Tektonika formy i konktekst kulturowo-przestrzenny: Bryła zorientowana do planowanej drogi dojazdowej (ciągu pieszo-jezdnego) horyzontalną, frontową częścią. Tektonika bryły zainspirowana ceglaną tkanką Katowic rozbija się na wyspy funkcjonalne, które dodatkowo zostały zmiękczone, aby łagodnie wkomponować się w otaczający naturalny krajobraz doliny potoku Ślepiotka. Część budynku powyżej parteru została wyodrębniona materiałowo i osadzona na ceglanych wyspach, tworząc podcienia. Wolne fragmenty brył parteru stworzyły zielone tarasy, służące strefom funkcjonalnym na piętrze: jako letnie sale do ćwiczeń, tarasy do pracy oraz miejsce na lokalizację donic z roślinnością opływającą ściany parteru.

Profil użytkownika: Dzieci wraz opiekunami, pacjenci onkologiczni a także społeczność akademicka. Zdecydowano się na funkcję parterową dla pacjentów oraz piętro dla działalności uczelni. Urozmaicona płynna i logiczna przestrzeń z wysokiej jakości materiałami budującymi pewność oraz autentyczność. Duża ilość roślinności, która wprowadza kojącą, naturalną atmosferę.

Konstrukcja i technologia: Konstrukcja obiektu słupowo płytowa - żelbetowa monolityczna z ceglanymi trójwarstwowymi ścianami osłonowymi parteru, a na kondygnacji wyższej w systemie szkieletowym drewnianym, pokrytymi blachą ze stali cynkowo-tytanowej. Ściany wewnętrzne z cegły pełnej oraz ceramiki poryzowanej. Konstrukcja dachu na dźwigarach z drewna klejonego, połączonych z kompozytem blachy trapezowej wypełnionej betonem. Poszycie w technologii dachu zielonego ekstensywnego.

Zagospodarowanie terenu: W ciągu drogi zlokalizowano parkingi z wykorzystaniem podestów „wema”, aby zapewnić jak największy udział powierzchni biologicznie czynnej. W okolicach potoku zaproponowano przebieg ścieżki terapeutycznej w formie drewnianego podestu, wraz z ogrodami i urządzeniami tematycznymi, istnieje możliwość rozwoju poza obszar opracowania, w celu aktywizacji społecznej.

Rozwiązania architektury zrównoważonej: Zastosowanie w ramach podbudowy fundamentu kruszywa szkła spienionego, które pełni rolę termoizolacji, stabilizacji podłoża gruntowego, ochrony przed gryzoniami i miejsca rozłożenia instalacji. Umożliwia także zlokalizowanie pod obiektem poziomego magazynu energii. Główny materiał – cegła, którą można pozyskiwać z okolicznych rozbiórek. Jest to jeden z dominujących w regionie materiałów budowlanych. Dach tworzący dużą platformę dla lokalizacji instalacji solarnych oraz platforma technologiczna umożliwiająca modyfikację infrastruktury technicznej. Obiekt posiada ponad 600 m2 tarasów aktywnych biologicznie oraz dach z zielenią ekstensywną co poprawia bilans powierzchni biologicznie czynnej.
 

Osiedle Cementownia

2016 I Opole

Idea projektu: Nawiązanie do charakterystycznego dla Opola przemysłu i materiału budowlanego, w formie syntetycznych brył pociętych i rozmieszczonych w sposób logiczny modułów, tworzących lekką i dynamiczną strukturę osiedla.

Tektonika formy i konktekst kulturowo-przestrzenny: Bryły pocięte na logiczne moduły, budujące miękkie partery oraz mieszkania piętrowe, z czytelnie wydzielonymi klatkami schodowymi, ułatwiającymi komunikację na dużym osiedlu.

Profil użytkownika: osoby szukające nowoczesnej przestrzeni z dużą ilością terenów rekreacyjnych. Rodziny z dziećmi oraz młodzi indywidualiści, zróżnicowany przekrój społeczny sprzyjający zbalansowanej integracji, dzięki różnej wielkości lokalom mieszkalnym.

Konstrukcja i technologia: żelbetowa słupowo-płytowa.

Zagospodarowanie terenu: tereny zielone z jednej strony płynnie opływają poszczególne jednostki mieszkaniowe w postaci klinów przewietrzających, a z drugiej strony tworzą uporządkowane donice roślinne w ciągach komunikacyjnych.

Rozwiązania architektury zrównoważonej: nacisk na dużą ilość wysokiej zieleni, tworzącej naturalne bufory powietrzne oraz zapobiegające przegrzewaniu mieszkań. Masywne bryły betonowe ścian warstwowych, tworzą magazyny termiczne dla przestrzeni wewnętrznych jak i zewnętrznych.
 

Teatr Kameralny

2017 I Gliwice

Idea projektu: Uzupełnienie kwartału zabudowy zdegradowanego terenu w Gliwicach oraz połączenie z parkiem im. Fryderyka Chopina. Obiek teatralny, który eksponuje scenę starych Gliwic, wprowadzając widza na swój finezyjny grzbiet.

Tektonika formy i konktekst kulturowo-przestrzenny: forma łączy śląski brutalizm z finezyjną formą łąki, która jest kontynuacją parku.

Profil użytkownika: mieszkaniec Gliwic, szukający kameralnej sztuki oraz miejsca refleksyjnego spaceru i dyskusji wśród ciekawej zielonej przestrzeni.

Konstrukcja i technologia: żelbetowa słupowo-płytowa z wykorzystaniem kratownic stalowych.

Zagospodarowanie terenu: plac tworzący przedpole dla teatru wraz z plenerową widownią oraz płynne zielone wzniesienie na dachu obiektu.

Rozwiązania architektury zrównoważonej: zielona połać dachu tworzy dodatkową przestrzeń retencji wód opadowych.

Centrum edukacji społecznej

2018 I Tiburon

Idea projektu: Biorąc pod uwagę problemy urbanistyczne regionu, celem projektu stało się stworzenie wyrazistej, reprezentacyjnej kompozycji, która będzie połączona ze środowiskiem naturalnym i w prosty sposób stworzy ramy obserwacyjne. Jednocześnie projekt miał przypominać o historii militarnej obszaru.Region, który swoim łagodnym klimatem przyciągnął wielu mieszkańców, został w dużym stopniu zurbanizowany. Pieniądze, które przyszły wraz z przemysłem nowych technologii, stały się gwoździem do trumny środowiska przyrodniczego. Zuchwała architektura rezydencjonalna oraz wielkoskalowa przyczynia się do pogorszenia jakości fauny oraz flory, pełniących istotną rolę w procesie zachowania równowagi przyrodniczej. Budynek ośrodka edukacji społecznej stał się kontynuacją formy i schodząc pod powierzchnię lądu tworzy przekrój przez różne warstwy środowiska. 

Tektonika formy i konktekst kulturowo-przestrzenny: Poprzez odpowiednie przekształcenie istniejącej struktury betonowego nabrzeża, powstał koncept połamanych bloków betonu, zachowujący historyczny element w zmienionej, ciekawej formie.

Profil użytkownika: turyści, lokalni mieszkańcy oraz społeczność akademicka, która szuka zaskoczenia i wyrazistej wpadającej w pamięć formy obiektu, a także przestrzeni aktywizującej spędzanie wolnego czasu wśród natury. 

Konstrukcja i technologia: konstrukcja w postaci przestrzennej kratownicy stalowej pokrytej termoizolacją oraz powłoką żelbetową. 

Zagospodarowanie terenu: Zaistniały nowe wnętrza urbanistyczne, dostosowane skalą do aktualnej funkcji rekreacyjno-dydaktycznej. W obszar nabrzeża zostały wprowadzone wody zatoki oraz zieleń, przełamując jego monumentalność.

Rozwiązania architektury zrównoważonej: Dzięki wykorzystaniu walorów klimatycznych, chłodne wody zatoki posłużą za element stabilizujący temperaturę wewnątrz budynku. Układ przestrzenny w formie łamanego tunelu wznoszącego zapewni naturalną cyrkulację powietrza. 

Projektuję konsekwentną architekturę opartą na kulturze, kontekście i historii miejsca w relacji do potrzeb użytkownika. Poszukuję skutecznych, logicznych i kompletnych rozwiązań opartych na współczesnych technologiach, aby osiągnąć zamierzony efekt - minimalizując ryzyko błędów. 

Pasjonuje mnie detal, którego architektura zachowuje zaprojektowany sznyt i proporcje, jednocześnie zapewniając właściwą ochronę termiczną i hydroizolacyjną. 

Zapraszam do zapoznania się z poniższym portfolio, prezentującym wybrane prace.